5 χρόνια μαμά (των βαθύτερων στρωμάτων της καρδιάς)

Σε λίγες εβδομάδες θα κλείσεις τα 6, κι εγώ θα γιορτάσω φέτος  για 5^η φορά την Ημέρα της Μητέρας. Αυτό το λίγο  χρόνο που χάσαμε, νιώθω ότι τον έχω καλύψει. Από αγκαλιές, φιλιά και χάδια. Στα έδινα διπλά τον πρώτο καιρό, για να καλύψω όσα δε σου δόθηκαν.Ερχόμουν τη νύχτα και σου έδινα κι άλλα, αν και ήξερα ότι κοιμάσαι βαθιά. Ακόμα έρχομαι. Και σου ψιθυρίζω ότι θα είμαι πάντα δίπλα σου, ότι θα είμαι πάντα η μαμά σου, να μη φοβηθείς ποτέ και τίποτα γιατί είμαστε εμείς εδώ. Οι γονείς σου. Δε θα είσαι μόνος ποτέ.

Σου γράφω ένα Ημερολόγιο. Γράφω λεπτομέρειες που ίσως κάποια ημέρα απαντήσουν σε απορίες και πιθανά κενά η ανασφάλειες που μπορεί να γεννηθούν στο μυαλό σου. Σημειώνω σημαντικές στιγμές, μικρές –φαινομενικά ασήμαντες – λεπτομέρειες αλλά και διαλόγους μας. Τυπώνω φωτογραφίες από τις ημέρες αυτές και τις κολλάω στη σωστή σελίδα. Γιατί αν ποτέ αναρωτηθείς αν μεγάλωσες με αγάπη και αν ήσουν ευτυχισμένος ως παιδί, αυτές οι φωτογραφίες με τα μάτια σου να γελούν θα απαντήσουν τις ερωτήσεις σου.

Το μόνο που δεν ξέρω αν ποτέ θα καταφέρω, είναι να βάλω σε λόγια όλα τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τα όνειρα, τα βιώματα που έχω επειδή υπάρχεις.

Επειδή μια γυναίκα αποφάσισε αφού σε γέννησε να σε αφήσει στο μαιευτήριο χωρίς καν να σε αγκαλιάσει, επειδή έζησες 6 ολόκληρους μήνες σε ένα δωμάτιο χωρίς να έχεις δει το φως του ήλιου και άλλους λίγους  μήνες σε ένα Ίδρυμα.

Στο οποίο σ’ αγάπησαν πολύ αλλά έχασες τόσα πράγματα από αυτά που κάνουν τα περισσότερα παιδιά. Δεν είχες δει ποτέ σου θάλασσα, δεν είχες βραχεί από το νερό της βροχής, δεν είχες μπει σε αυτοκίνητο παρά μόνο μια φορά. Πέντε χρόνια τώρα, μαζί με την κανονικότητα της ζωής μας, προσπαθώ να γεμίσω αυτά τα κενά.Μια δυο αγκαλιές παραπάνω κάθε μέρα, μια βόλτα μεγαλύτερη, όσο κουρασμένη κι αν είμαι, ένα χάδι ακόμα όταν φεύγω και μόλις επιστρέφω.

Πολλοί μου λένε ότι είσαι τυχερό παιδί. Και το μόνο που σκέφτομαι  είναι ότι εμείς είμαστε οι τυχεροί. Εμφανίστηκες στο διάβα της ζωής μας και μας έκανες καλύτερους ανθρώπους.

Στα 4 χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι να έρθεις στη ζωή μας, μπήκαμε σε μια διαδικασία προετοιμασίας, υπαρξιακών ερωτο-απαντήσεων και προσγείωσης στη ζωή του καλού γονέα. Αυτού που βάζει το παιδί πάνω από την ιδέα «παιδί». Αυτού που τσαλακώνει την εικόνα των περιοδικών και βιώνει την ουσιαστική επιλογή του βιώματος της γονεικότητας με ότι αυτό συνεπάγεται.

Η αλήθεια είναι ότι πριν έρθεις στη ζωή μας πίστευα ότι ίσως νιώθω διαφορετική μαμά. Δεν ήξερα τι εννοώ «διαφορετική» γιατί δεν ήξερα τι θα πει «μαμά». Είναι το μόνο λάθος που έκανα.  Δεν υπάρχει καμία διαφορά στην αγάπη, στην αγωνία, στην ευθύνη, στην ευτυχία που νιώθω ως μαμά σου, από ότι θα ένιωθα εάν σε είχα γεννήσει.

Το έχω ξεχάσει, το θεωρώ σχεδόν ασήμαντη λεπτομέρεια και το θυμάμαι μόνο όταν τύχει να βρεθώ σε κάποια συζήτηση που το θέμα είναι η εγκυμοσύνη και η γέννα. Α, και στα δάκρυα χαράς που τρέχουν στα μάγουλα των γλυκών ανθρώπων με τους οποίους μοιραζόμαστε την ιστορία της δικής μας οικογένειας.

Αν με ρωτήσεις τι φοβάμαι, θα σου πω «τίποτα». Αν με ρωτούσε κάποιος πριν λίγο καιρό τι ελπίζω, θα απαντούσα:

Ελπίζω να τον μεγαλώσω με τέτοιον τρόπο που όταν κάποιος θα θέλει να τον πληγώσει χρησιμοποιώντας το γεγονός ότι δεν τον γέννησα, να μπορεί να απαντήσει μόνος του.

Να βγουν αβίαστα οι απαντήσεις από το στόμα του, όχι αυτές που του δίνω εγώ, αλλά αυτές που θα συντάξει το δικό του μυαλό, με σύμβουλο την αγάπη και την εμπιστοσύνη. Ελπίζω ότι δεν θα χρειαστεί να πληγωθεί άλλο. Ελπίζω να είμαι γερή για να τον φροντίσω, να τον καμαρώσω και να τον βοηθήσω σε ότι χρειαστεί».

Κλείνω με αυτό λοιπόν: Η καλύτερη μου στιγμή ως μαμά δεν ήταν η πρώτη φορά που τον συνάντησα, ούτε η μέρα που ήρθε στο σπίτι μας, ούτε τα πρώτα μας Χριστούγεννα. Αλλά εκείνη η στιγμή που όταν τον ρώτησαν αν τον έχω γεννήσει με έδειξε και είπε «Όχι, δε με γέννησε, αλλά αυτή είναι η μαμά μου, που μ αγαπάει και με φροντίζει».

Αγόρι μου πολύτιμο,  θα προσπαθήσω όσο μπορώ. Θα σου απαντάω σε ό,τι ρωτήσεις. Μία, δύο, δέκα, χίλιες φορές. Μέχρι να καταλάβεις ότι μόνο η αγάπη μετράει. Όλα τα άλλα απλά υπάρχουν για να έρθει η αγάπη να τα συναντήσει, να τα αγκαλιάσει, να τα μαλακώσει και να δώσει τις απαντήσεις.

Χαρούμενη γιορτή της Μητέρας, σε όλες τις μαμάδες.

Π.

Το κείμενο το έγραψε η Π. Κ. Ο λόγος που δεν θέλει να γράψει το ονοματεπώνυμο της είναι γιατί αυτή η ιστορία δεν είναι δική της, είναι του παιδιού της.