H παιδοψυχολόγος Τζίνα Θανοπούλου μας αποκαλύπτει τι συμβολίζει η επιλογή χρώματος για ένα παιδί!
Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση
Τα χρώματα παίζουν καταλυτικό ρόλο στη ψυχολογία ενός παιδιού. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι πολύ συχνά οι ψυχολόγοι ζητούν από τα παιδιά να ζωγραφίσουν επιλέγοντας χρώματα που επιθυμούν και με αυτόν τον τρόπο καταλήγουν συχνά σε ασφαλή συμπεράσματα για την ψυχική υγεία των παιδιών.
H Zωή Κρονάκη, δημοσιογράφος του all4mama συνάντησε την διακεκριμένη παιδοψυχολόγο Τζίνα Θανοπούλου η οποία μας μίλησε για τη σημασία των χρωμάτων και για το πότε εμείς ως γονείς πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι ότι κάτι αλλάζει στη ψυχοσύνθεση των παιδιών μας.
all4mama: Κα Θανοπούλου, ποιά πιστεύετε ότι είναι η επίδραση των χρωμάτων στη ζωή των παιδιών;
Τ.Θ : Η επίδραση των χρωμάτων στη ζωή των παιδιών είναι πάρα πολύ σημαντική, γιατί τα παιδιά όλων των ηλικιών εκφράζονται μέσα από τα χρώματα. Όταν για παράδειγμα τα παιδιά είναι χαρούμενα, διαλέγουν φωτεινά, ζωηρά χρώματα. Σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, με πολλή ηλιοφάνεια, έχουμε χρώματα όπως το κίτρινο του ήλιου, το μπλε του ουρανού ή το γαλάζιο της θάλασσας, γι’ αυτό θεωρούμε ότι το κίτρινο, το μπλε, το γαλάζιο είναι χρώματα της χαράς, της έκφρασης και την ελευθερίας. Το πράσινο είναι το χρώμα της καρδιάς, της ανταλλαγής και της φιλίας. Τα κορίτσια επιλέγουν συνήθως το ροζ γιατί είναι πολύ γλυκό χρώμα, εκφράζει τη συναισθηματικότητα τους, τη γυναικεία τους φύση, ενώ το φούξια, που είναι λίγο πιο έντονο από το ροζ , μπορεί να συμβολίζει την εξωστρέφεια, έναν πιο δυναμικό χαρακτήρα και την ανταλλαγή συναισθημάτων.
all4mama : Γιατί τα παιδιά σε κάποιες περιόδους της ζωής τους διαλέγουν συγκεκριμένα χρώματα;
Τ.Θ: Τα παιδιά επιλέγουν συγκεκριμένα χρώματα γιατί λειτουργούν ανάλογα με τα συναισθήματα που έχουν. Όταν δώσεις, για παράδειγμα, στο παιδί χρωματιστά μολύβια, αν αυτό είναι χαρούμενο, θα επιλέξει τα φωτεινά χρώματα, το κίτρινο, το μπλε, ενώ αν διαλέξει το χέρι του το μαύρο χρώμα κάτι άλλο συμβολίζει. Το μαύρο χρώμα γενικά δεν είναι ένα χρώμα δυσαρέσκειας ή κατάθλιψης, αλλά είναι ένα πιο σοβαρό χρώμα. Η επιλογή του από ένα μικρό παιδί μπορεί να συμβολίζει έναν έντονο δυναμισμό και μία θέληση, ή έναν πιθανό μιμητισμό σε σχέση με ένα χρώμα που αγαπάει ο γονιός του. Δεν είναι απαραίτητα αρνητικό το μαύρο, αλλά αν το παιδί ζωγραφίζει σε όλη του τη ζωή με κίτρινα ή κόκκινα χρώματα και ξαφνικά αλλάξει και τα ζωγραφίζει όλα μαύρα, εκεί ίσως πρέπει να ανησυχήσουμε. Εμείς οι παιδοψυχολόγοι συνηθίζουμε να δίνουμε χρώματα στα παιδιά και να τους ζητάμε να ζωγραφίσουν για παράδειγμα την οικογένειά τους. Όταν ένα παιδί ζωγραφίζει ένα μέλος της οικογένειας με μαύρο χρώμα, συνήθως είναι ένα άτομο που φοβάται, ένα δυναμικό άτομο. Αν για παράδειγμα έχει ένα πατέρα τιμωρό, το παιδί επιλέγει να το ζωγραφίζει με μαύρο. Είναι το χρώμα της δύναμης.
all4mama: Η επιλογή των χρωμάτων συμβολίζει πάντα το ίδιο πράγμα για τα παιδιά;
Τ.Θ: Όχι, μπορεί, για παράδειγμα, ένα παιδί να περνά μία κρίση στο σχολείο, να βιώνει bullying ή να μην έχει φίλους και ξαφνικά ενώ ζωγράφιζε με πράσινο, κίτρινο ή μπλε χρώμα πλέον να επιλέγει σκούρα και μουντά χρώματα. Η επιλογή χρωμάτων στην εφηβεία μπορεί να σηματοδοτεί και αλλαγές και στα ρούχα με τα οποιά ντύνεται ένα παιδί.
all4mama: Αυτή η αλλαγή εμάς τις μαμάδες θα πρέπει να μας προβληματίσει;
Τ.Θ: Πρέπει να μας προβληματίσει αλλά χωρίς πανικό. Μπορούμε να ρωτήσουμε το παιδί «γιατί επέλεξες αυτό το χρώμα;», με θετικές ρωτήσεις. Πρέπει να είμαστε εκεί για να παρατηρούμε το παιδί και να καταλάβουμε γιατί άλλαξε την επιλογή των χρωμάτων του . Η επιλογή αυτή συνήθως συνδέεται με όσα συμβαίνουν στη ζωή του. Εμείς πρέπει να είμαστε κοντά στα παιδιά την ώρα που ζωγραφίζουν διότι εκείνη την ώρα μπορούν να μας εξηγήσουν.
all4mama: Μιας και αναφερόμαστε στην εμμονή σε ένα χρώμα; Πότε λέμε ότι ανησυχούμε, για πόσο διάστημα δηλ πρέπει το παιδί να χρησιμοποιεί ένα χρώμα για να το θεωρήσουμε εμμονή;
Τ.Θ: Αν ένα παιδί έχει μία εμμονή, για μία περίοδο πάνω από μία εβδομάδα με το μαύρο χρώμα αυτό κάτι σημαίνει. Αυτό πρέπει να μας ανησυχήσει. Η αλλαγή στην επιλογή του χρώματος και η ξαφνική χρήση μόνον του μαύρου ή του καφέ, των σκούρων δηλαδή χρωμάτων και η εμμονή ή η μανία του γι’ αυτά δείχνουν ότι το παιδί κάτι προσπαθεί να μας πει. Τα παιδιά δεν μπορούν να εκφραστούν μέσα από τα λόγια κι έτσι εκφράζονται μέσα από την εικόνα, από την κίνηση, από το συναίσθημα.. Ένα παράδειγμα από τη ζωή μου αναφορικά με τα χρώματα είναι ότι επειδή εγώ είχα χάσει τον πατέρα μου σε πολύ μικρή ηλικία και η μητέρα μου φορούσε συνέχεια μαύρα ρούχα, αφού στην Ελλάδα το μαύρο χρώμα συμβολίζει το πένθος, όταν ήμουν 7 ετών και η μαμά μου με ρώτησε τι δώρο θέλω να μου κάνει, έμεινε έκπληκτη όταν της απάντησα ότι «Θέλω πάρα πολύ για μία ώρα μόνο θέλω να φορέσεις μία κόκκινη μπλούζα». Η ψυχή μου, η ψυχή ενός μικρού παιδιού ζητούσε το κόκκινο χρώμα, γιατί αυτό είναι το χρώμα της Χαράς και είχα βαρεθεί να βλέπω τη μαμά μου με το μαύρο χρώμα γιατί αυτό το χρώμα που συνδέεται συναισθηματικά με τη στεναχώρια, την έλλειψη και με πιο βαριά συναισθήματα. Άρα το κόκκινο συμβόλιζε τη χαρά και τη ζωή για μένα και για κάθε παιδί φυσικά.
all4mama: Για εσάς τους παιδοψυχολόγους είναι εργαλείο η επιλογή χρωμάτων σε σχέση με την ψυχολογία των παιδιών;
Τ.Θ: Βεβαίως και είναι ένα εργαλείο, γι’ αυτό και υπάρχει η χρωματολογία και η ζωγραφική χρωμάτων, που δίνουμε σε παιδιά όταν προσπαθούμε, χωρίς τη χρήση της ομιλίας, να μάθουμε πράγματα. Τους ζητάμε να ζωγραφίσουν μία ωραία εικόνα από τη φύση ή την οικογένειά τους και η επιλογή του παιδιού, χωρίς να το έχουμε πει κάτι, και μόνον έχοντας μπροστά του τα ξύλινα μολύβια, είναι πολύ σημαντική. Το χρώμα που θα επιλέξει για να ζωγραφίσει τον πατέρα ή τη μητέρα του παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο. Δηλαδή όταν ζωγραφίσει τη μαμά με ένα ροζ φόρεμα, τον εαυτό της με ένα φούξια φόρεμα και κάνει τον πατέρα, παραδείγματος χάρη, με μαύρο εμείς ρωτάμε «γιατί ο μπαμπάς φοράει μαύρα;». Συνήθως μπορεί να φοράει πραγματικά μαύρα στη ζωή του και γι’ αυτό το παιδί τον ζωγραφίζει με αυτό τον τρόπο, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν είναι έτσι. Αρχίζουμε λοιπόν σιγά-σιγά να ρωτάμε για να μάθουμε. Μπορεί ο μπαμπάς όντως στα μάτια του παιδιού να φαίνεται μαύρος, δηλαδή να έχει μία κατάθλιψη, να είναι σοβαρός, αυστηρός και τιμωρός. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με τη μητέρα ή ένα άλλο μέλος της οικογένειας. Για παράδειγμα, σε ένα κοριτσάκι που αδερφός της είχε πεθάνει όταν της ζήτησα να ζωγραφίσει την οικογένειά της, ζωγράφισε και τον αδελφό της αλλά με μαύρο χρώμα, ενώ όλοι οι άλλοι είχαν χρώμα. Ο αδελφός υπήρχε κανονικά στην εικόνα, ενώ θα μπορούσε και να απουσιάζει. Για το κοριτσάκι αυτό, ο θάνατος συμβολίζεται με το μαύρο χρώμα, αλλά αυτά φυσικά δεν ισχύει πάντα.
Eυχαριστούμε τη κα Τζίνα Γ. Θανοπούλου, , Ed.M., M.A.
Συμβουλευτική Ψυχολόγος- Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Email: ginagthanopoulou@gmail.com
