Θύτες-Θύματα-Παρατηρητές. Το bullying της εποχής μας

Η ενδοσχολική βία και ο εκφοβισμός -το γνωστό πλέον bullying- είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας που εκδηλώνεται μεταξύ των μαθητών και εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου.

Ορίζεται ως μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται, εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή,την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου. Μπορεί να πάρει τη μορφή λεκτικού εκφοβισμού (π.χ. κοροϊδία), κοινωνικού εκφοβισμού (π.χ απομόνωση από την ομάδα) και σωματικού εκφοβισμού (π.χ. χτυπήματα, σπρωξίματα).

Οι ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις του εκφοβισμού και της βίας στα παιδιά είναι πολλές και σοβαρές.

Τα παιδιά που γίνονται θύματα εκφοβισμού και βίας είναι δυνατόν :

• Να νιώσουν έντονο άγχος και αισθήματα ανασφάλειας.
• Να έχουν φοβίες.
• Να παρουσιάζουν σχολική άρνηση.
• Να απουσιάζουν συχνά από το σχολείο.
• Να οδηγηθούν σε σχολική αποτυχία.
• Να εμφανίσουν μαθησιακές δυσκολίες, ψυχοσωματικά προβλήματα όπως πονοκεφάλους, πόνους στην κοιλιά, διαταραχές ύπνου, ενούρηση κ.α. καθώς και κατάθλιψη.Τα παιδιά θύτες, δηλαδή αυτά που ασκούν τη βία και τον εκφοβισμό αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο :
• Να απομακρυνθούν από το σχολείο.
• Να διακόψουν την σχολική φοίτηση.
• Να εμφανίσουν τάσεις φυγής από το σχολείο.
• Να εξελιχθούν,σε ποσοστό που προσεγγίζει το 50%,σε ενήλικες με αντικοινωνική και παραβατική συμπεριφορά.

Υπάρχουν βέβαια και τα παιδιά παρατηρητές,τα οποία παραμένουν αμέτοχα χωρίς να υποστηρίζουν ή να προστατεύουν μία από τις δύο πλευρές. Συνήθως αισθάνονται άβολα και είναι αναποφάσιστα σχετικά με το ποιος είναι ο υπεύθυνος ή αν το θύμα άξιζε της συγκεκριμένης αντιμετώπισης ή όχι.