Γηριατρική εγκυμοσύνη: 3 γυναίκες μιλούν για το πώς είναι να κάνεις παιδί σε μεγαλύτερη ηλικία!

από την Κατερίνα Πιπέρη

Αν ρωτήσετε μερικές γυναίκες που απέκτησαν τα δικά τους παιδιά μετά την ηλικία των 35 χρόνων πως τις αντιμετώπισε η κοινωνία σίγουρα θα λάβετε βλέμματα όλο νόημα, παράπονο ή εκνευρισμό. Υπάρχει ένας όρος η «γηριατρική εγκυμοσύνη» που περιγράφει την κύηση μίας γυναίκας που έχει περάσει την ηλικία των 35 χρόνων. Παρόλο που είναι ιατρικός ο όρος, δεν παύει να στεναχωρεί και να προβληματίζει πολλές γυναίκες. Γιατί πολύ απλά η μητρότητα δεν έχει πρόγραμμα, ενώ η ζωή των περισσότερων ανθρώπων είναι απρόβλεπτη. Τρεις γυναίκες μοιράζονται με το all4mama την δική τους εμπειρία και αναφέρουν πως αντιμετώπισαν τον όρο και την ταμπέλα της γηριατρικής εγκυμοσύνης.

ΕΛΙΣΑΒΕΤ, 40 χρονών 

«Από πολύ μικρή ήξερα πως θέλω να γίνω μητέρα, αλλά μου πήρα αρκετό χρόνο μέχρι να βρω τον άνθρωπο μου.

Ο άντρας μου είναι μερικά χρόνια μικρότερος μου, αλλά εγώ ήθελα να κάνουμε το δικό μας παιδί, γεγονός που ίσως τον πίεσε κάπως λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Εγώ όμως ήμουν έτοιμη. Ήταν 29 και εγώ 35, ήμασταν ήδη ένα χρόνο παντρεμένοι όταν ξεκινήσαμε την προσπάθεια.

Πέρασα μία πολύ δύσκολη περίοδο καθώς κάθε φορά νόμιζα πως ήμουν έγκυος και κάθε φορά έκανα λάθος. Αποφάσισα πως πρέπει να το βγάλω από το μυαλό μου, πως θα ακολουθήσω τις συμβουλές τους γιατρού μου, πως θα φτιάξω την διάθεση, αλλά και την διατροφή μου. Και μετά από 4 μήνες το όνειρο μου έγινε πραγματικότητα. Έμεινα έγκυος. Αμέσως ένιωσα την ευτυχία να με πλημμυρίζει και ποτέ δεν με ένοιαξαν   τα σχόλια που κατά καιρούς άκουγα για γηριατρική εγκυμοσύνη. Μου έφτανε που επιτέλους θα έκανα το δικό μου παιδί μαζί με τον αγαπημένο μου».

ΚΑΤΕΡΙΝΑ, 39 χρονών

«Παντρεύτηκα με τον άντρα μου όταν ήμουν 21 χρονών και από την αρχή συζητούσαμε πως θέλουμε να κάνουμε οικογένεια, τα δικά μας παιδιά. Είχαμε βρει μέχρι και ποια ονόματα θα τους χαρίσουμε. Σε εκείνη την ηλικία βέβαια, ο κύριος στόχος μας ήταν να ταξιδεύουμε όσο περισσότερο μπορούσαμε, να γνωρίσουμε τον κόσμο. Έτσι κάθε χρονιά που περνούσε λέγαμε πως δεν πειράζει και θα αφήσουμε ακόμα έναν χρόνο να περάσει για να κάνουμε παιδιά. Όταν φτάσαμε στα 30 μετακομίσαμε στην πόλη από την οποία κατάγομαι, αγοράσαμε ένα μεγάλο σπίτι με πολλά δωμάτια και ξεκινήσαμε να προσπαθούμε να κάνουμε τα δικά μας παιδιά. Τέσσερις μήνες μετά, ο άντρας μου, μου ανακοίνωσε πως έχω σχέση με μία άλλη γυναίκα. Έφυγε από το σπίτι μας και από τότε δεν τον είδα ξανά. Πούλησα το πρώην σπίτι μας, μετακόμισα σε μεγαλύτερη πόλη για να ξεφύγω, χρειαζόμουν μία νέα αρχή, μία περιπέτεια. Για να νιώσω και πάλι έτοιμη να αρχίσω τα ραντεβού έφτασα στα 35. Από την αρχή που γνώριζα κάποιον ήμουν ξεκάθαρη με το τι θέλω από την ζωή μου και δεν δίσταζα να τους ανακοινώνω πως το βιολογικό μου ρολόι έχει αρχίσει να χτυπά με επιμονή. Και κάπου εκεί γνώρισα και τον άντρα μου. Αμέσως κατάλαβα πως ήταν αυτός που περίμενα σε όλη μου την ζωή και κατανόησα τους λόγους που ο προηγούμενος γάμος μου δεν είχε πετύχει. Ξεκινήσαμε αμέσως την προσπάθεια για παιδί, η οποία δεν είχε μεγάλη επιτυχία. Δεν χάσαμε χρόνο και ζητήσαμε την βοήθεια κάποιου ειδικού.

Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες απέκτησα την κόρη μου στα 39 μου χρόνια. Κάθε φορά που ακούω την φράση geriatric pregnancy, δηλαδή εγκυμοσύνη που πραγματοποιείται όταν η γυναίκα είναι σε μεγάλη ηλικία ρυτίδες θυμού και οργής ζωγραφίζονται στο πρόσωπο μου.

Ήταν όνειρο ζωής για εμένα να αποκτήσω ένα παιδί και εξ’ αιτίας όλων των αλλόκοτων συνθηκών που συμβαίνουν πολλές φορές στην ζωή μας, αλλά και εξ΄αιτίας μερικών λανθασμένων αποφάσεων έφτασα στα 39 για να αποκτήσω την κόρη μου, την οποίο λατρεύω. Δεν νομίζω πως αυτό όμως θα έπρεπε να μου φορτώσει αυτή την ταμπέλα. Άλλωστε, στα 39 μου δεν νιώθω και δεν είμαι καθόλου γριά»

ΡΟΔΑΝΘΗ, 38 χρονών 

«Στα 20 μου ήμουν πολύ φιλόδοξη, ήθελα να ακολουθήσω τα όνειρα μου και η δημιουργία οικογένειας δεν υπήρχε στα σχέδια μου μέχρι να έφτανα τουλάχιστον στα 30 μου και μόνο αν εγώ και ο μελλοντικός μου σύντροφος θέλαμε να κάνουμε παιδιά θα το αποφάσιζα. Αλλά εν τέλει παντρεύτηκα στα 28 μου χρόνια και ο άντρας μου είναι μουσικός ο οποίος ταξιδεύει πολύ με την δουλειά του. Έτσι το να δημιουργήσουμε οικογένεια δεν ήταν και η πιο καλή ιδέα που θα μπορούσαμε να έχουμε και καταναλώναμε όλη μας την ενέργεια ώστε να κάνουμε την μεταξύ μας σχέση να διατηρηθεί και να κρατήσει. Τα παιδιά σε εκείνη την φάση της ζωής μας δεν ήταν σε καμία περίπτωση η προτεραιότητα μας. Στα 35 μας αποφασίσαμε πως παρόλο που δεν είμαστε σίγουροι ίσως άξιζε να προσπαθήσουμε για να κάνουμε παιδιά. Και εκείνη ακριβώς την στιγμή το ένα χτύπημα της ζωής ερχόταν μετά το άλλο. Η πεθερά μου αρρώστησε πολύ σοβαρά, ένας δικός μας άνθρωπος έχασε την ζωή του, ενώ και εγώ ανακάλυψα κάποια προβλήματα υγείας. Τα φάρμακα που έπρεπε να παίρνω καθημερινά δεν θα μου επέτρεπαν να κάνω παιδιά εκείνη την περίοδο. Έπρεπε να αποφασίσω πως δεν ήταν γραφτό μου να γίνω μητέρα. Μετά από έναν χρόνο και αφού επιτέλους είχα σταματήσει την φαρμακευτική αγωγή, εγώ και ο άντρας μου αποφασίσαμε πως θέλουμε να προσπαθήσουμε να κάνουμε το δικό μας παιδί. Γνωρίζαμε από την αρχή πως θα ήταν δύσκολο λόγω των φαρμάκων που έπαιρνα, αλλά και λόγω της ηλικίας μου. Επισκεφτήκαμε πολλούς γιατρούς, οι οποίοι με διαβεβαίωσαν πως στα 37 μου ήμουν ακόμα αρκετά νέα. Είχα ακούσει πολλές φορές για την γηριατρική εγκυμοσύνη, αλλά εγώ δεν ήθελα να κρεμάσω αυτή την ταμπέλα στον εαυτό μου.

Ήταν δικαίωμα δικό μου και τους αγαπημένου μου να θέλουμε να κάνουμε το δικό μας παιδί και κανένας δεν θα μπορούσε να μας το στερήσει ή να μας κάνει να νιώσουμε άσχημα για την ηλικία μου.

Τώρα που κρατάω αγκαλιά τον γιο μου νιώθω πιο ευτυχισμένη και πιο ολοκληρωμένη από ποτέ. Δεν είχα φανταστεί πόσο πολύ θα μου πηγαίνει να είμαι μητέρα.»