Slow Parenting - Τι γνωρίζετε γι αυτήν τη μέθοδο;

Η γνωστή ψυχολόγος Σάντυ Κουτσοσταμάτη εξηγεί τι είναι το slow parenting και πού μπορεί να σε βοηθήσει...

Τι είναι το slow parenting;

Ο Carl Honore , συγγραφέας των “The Power of Slow: Finding Balance and Fulfillment Beyond the Cult of Speed,” και “Under Pressure: Rescuing Our Children from the Culture of Hyper-Parenting”, υποστηρίζει ότι όλα γίνονται στο fast forward και ότι κατά κάποιον τρόπο τα παιδιά μας πιέζονται παρα φύσιν. Δηλαδή, πιέζονται για τις ακαδημαϊκές τους επιτεύξεις αλλά ξεχνούν να αυτοεξυπηρετούνται. Όπως λέει χαρακτηριστικά «Τρέχουμε τα παιδιά στο ακαδημαϊκό μέρος και από την άλλη δεν τα αφήνουμε να περπατήσουν μέχρι το σχολείο έως τα…23 τους»
Το SP, χαρακτηρίζει τους γονείς που δεν φορτώνουν τα παιδιά τους με οργανωμένες δραστηριότητες . Μ’ αυτό τον τρόπο, τους επιτρέπουν να εξερευνήσουν τον κόσμο με τον δικό τους τρόπο και ρυθμό. Η φιλοσοφία του SP, υποστηρίζει ότι το παιχνίδι χρειάζεται να γίνεται από το παιδί με τον δικό του τρόπο, χωρίς επιπρόσθετα ξένα ερεθίσματα, κυρίως μέχρι τα 6 του χρόνια. Μέχρι τα 6, το παιδί χρειάζεται να παίζει χωρίς κατεύθυνση, και χωρίς πολλά εξωτερικά ερεθίσματα, με σκοπό να ανακαλύψει τον δικό του τρόπο και να πηγαίνει με τον δικό του ρυθμό, αντί να το τρέχουμε εμείς.
Επίσης, στον ίδιο ρυθμό χρειάζεται να κινούνται και οι γονείς. Έτσι, προτείνεται το κύριο γεύμα να το κάνουν μαζί όλα τα μέλη της οικογένειας και γενικά οι γονείς να περνούν χρόνο με το παιδί τους, αντί να το πηγαινο-φέρνουν στις δραστηριότητες.
Το SP εξυμνεί την ποιότητα έναντι της ποσότητας. Η φιλοσοφία του είναι να ζούμε το τώρα και να δημιουργούμε σημαντικές στενές σχέσεις. Αλπά να κοιτάξουμε τα παιδιά μας όσο εκείνα παίζουν , διαβάζουν ή τρώνε. Αυτή η παύση θα μας δώσει ένα κίνητρο να κάνουμε το βήμα, να θυμηθούμε πόσο αξιοθαύμαστα είναι και να κάνουμε μια παύση.
Η φιλοσοφία του SP, θεωρεί ότι πρέπει να σταματήσουμε την εξύμνηση του να είναι κάποιος πολυάσχολος.

Ποιος είναι ο στόχος του Slow Parenting;

Ο στόχος είναι τα παιδιά να νιώθουν ικανοποίηση από τα δικά τους ατομικά «μικρά» επιτεύγματα, χωρίς να πρέπει να γίνουν απαραίτητα πλούσιοι και δημοφιλής ενήλικες. Εξάλλου κανένα από τα δύο αυτά χαρακτηριστικά δεν συνδέεται με την πραγματική ευτυχία.
Ας βάλουμε λοιπόν στην ατζέντα μας, με τον ίδιο τρόπο που βάζουμε τα ραντεβού και τις υποχρεώσεις μας, τον χρόνο με την οικογένειά μας. Ας πούμε ότι μια Πέμπτη βράδυ θα περπατήσουμε στο σκοτάδι, ή ας πούμε ότι την Τρίτη το πρωί θα κάνουμε ένα οικογενειακό πρωινό με κρέπες! Κάτι που θα μείνει στη μνήμη των παιδιών μας και θα κάνει τη στιγμή εκείνη σημαντική.
Τελικά το να τρέχουμε όλη μέρα μήπως γεμίζει την ατζέντα μας αλλά αδειάζει την ψυχή μας και τη σχέση μας με τα παιδιά μας;

missbloom.gr