"Έκλαιγα συνέχεια και αναρωτιόμουν γιατί σε μένα";

Η Αναστασία Αργυριάδου μας περιγράφει τις δύσκολες στιγμές που πέρασε λόγω της αιμορραγίας

H  πιο δύσκολη κατάσταση που μπορεί να σου συμβεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι η καθήλωση στο κρεβάτι, λόγω επιπλοκής ή αιμορραγίας. Μου το έλεγαν πριν μείνω έγκυος, αλλά αν δεν έχεις προσωπική εμπειρία, δεν μπορείς να το καταλάβεις.

Η πρώτη εγκυμοσύνη μου συνέπεσε με την περίοδο προετοιμασίας του θρησκευτικού μου γάμου. Έμαθα τα χαρμόσυνα νέα αρχές Απριλίου του 2009 και ο γάμος μου ήταν προγραμματισμένος για τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου.

Επειδή κατά τις πρώτες εβδομάδες δεν είχα ιδιαίτερα συμπτώματα, με ζάλες ή αναγούλες, συνέχισα τους κανονικούς ρυθμούς της καθημερινότητάς μου. Το πρωί δουλειά μέχρι το απόγευμα και μετά βόλτες στα μαγαζιά για τα ψώνια του γάμου. Δεν ξεκουραζόμουν, δεν χαλάρωνα και ήμουν σε διαρκή κίνηση. Λάθος, μέγα λάθος, αλλά όπως λέει μια παλιά ρήση «στερνή μου γνώση τα σε είχα πρώτα».

Θυμάμαι ήταν Κυριακή 10 Μαΐου, ανήμερα της γιορτής της μητέρας και διένυα την ένατη εβδομάδα κύησης. Νωρίς το πρωί πήγα στη Λέσχη Αξιωματικών, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης όπου παρουσίαζα μια εκδήλωση για τα παιδιά του συλλόγου αθλητών ΑΜΕΑ και από εκεί προγραμμάτιζα να βρεθώ άμεσα στο κτήμα Δέδα, στην ανατολική πλευρά της πόλης, όπου πραγματοποιούνταν η γιορτή Mama mia της ΕΛΕΠΑΠ. Με το τέλος της εκδήλωσης ένοιωσα από κάτω υγρασία. Πήγα στην τουαλέτα για να δω τι συμβαίνει και έπαθα το μεγάλο σοκ….. Είχα αιμορραγία! Με τρεμάμενα χέρια  πήρα αμέσως τηλέφωνο τον γυναικολόγο μου, τον κ.Νίκο Πράππα, ο οποίος με συμβούλεψε να πάω επειγόντως στο Διαβαλκανικό Κέντρο κι εκείνος θα ξεκινούσε από τη Χαλκιδική όπου ήταν εκδρομή για να έρθει να με εξετάσει.

Πραγματικά δεν ξέρω πως οδήγησα το αυτοκίνητο, (κάτι που δεν έπρεπε να κάνω) για να φθάσω μέχρι το σπίτι, όπου με περίμενε ο άνδρας μου και η μητέρα μου για να με συνοδεύσουν στην κλινική. Σε όλη τη διαδρομή έκλαιγα και αναρωτιόμουν «γιατί σε ‘μένα;». Επιθυμούσα τόσο πολύ αυτό το μωρό, το είχα ήδη αγαπήσει και με τίποτα στον κόσμο δεν ήθελα να το χάσω….

Η αιμορραγία ήταν ακατάσχετη, έκανα ντουζ και άλλαξα ρούχα στο σπίτι και μέχρι να φθάσουμε στην κλινική είχα πάλι πλημμυρίσει στο αίμα!

Ο εφημερεύον γιατρός που μου έκανε υπέρηχο στη μήτρα, με καθησύχασε λέγοντας μου ότι το μωρό είναι καλά και όταν έφθασε στη κλινική ο γυναικολόγος μου, μου έκανε μία ένεση προγεστερόνης και μου είπε ότι  έπρεπε να νοσηλευτώ κάποιες ημέρες προκειμένου να με παρακολουθούν οι γιατροί για τυχόν επιπλοκές. Στην ερώτηση «τι προκάλεσε την αιμορραγία», κανένας γιατρός δεν μπορούσε να μου απαντήσει με σιγουριά…. Ίσως ήταν μια μικρή αποκόλληση πλακούντα, ίσως πάλι την προκάλεσε ένα ινομύωμα που έχω στη μήτρα. (ξέχασα να σας αναφέρω ότι γέννησα δύο παιδιά με ινομύωμα που έφθασε τα 8 εκατοστά, αλλά αυτό είναι ένα θέμα για το οποίο θα σας γράψω στο μέλλον). Τελικά αρκέστηκα στην απάντηση του γυναικολόγου μου ότι «ήταν να συμβεί» και ακολούθησα τις συμβουλές του. Στο Διαβαλκανικό νοσηλεύτηκα μία εβδομάδα. Η αιμορραγία συνεχιζόταν, αλλά το χρώμα του αίματος ήταν πλέον πιο σκούρο. «Αυτό ήταν αισιόδοξο», μου εξήγησε ο γυναικολόγος,  συμπληρώνοντας «Θα ανησυχήσουμε αν δεις και πάλι κόκκινο αίμα». Κάθε τρεις και λίγο ζητούσα από τους εφημερεύοντες γιατρούς να μου κάνουν υπερήχους προκειμένου να σιγουρεύομαι ότι το μωρό είναι καλά. Όταν έφθασε η ώρα του εξιτηρίου από την κλινική ο γιατρός μου είπε «και τώρα μένεις ξαπλωμένη». «Πόσο;» ρώτησα,  «Όσο χρειαστεί!» μου απάντησε.

Τελικά έμεινα ξαπλωμένη για ενάμιση μήνα, με διαδρομές από το κρεβάτι μέχρι τον καναπέ του σαλονιού! Οι ώρες πραγματικά δεν περνούσαν κι ευτυχώς που μπορώ, λόγω της φύσης του επαγγέλματος, να δουλεύω κάποια πράγματα από τον υπολογιστή κι έτσι είχα κάτι να ασχολούμαι και δεν έχασα την επαφή με τον έξω κόσμο.

Ο άντρας μου ανέλαβε τις τελευταίες γαμήλιες εκκρεμότητες  κι εγώ σηκώθηκα  πάλι στα πόδια μου παραμονές του γάμου. Ο γιατρός μου συνέστησε να μην χορέψω στο γλέντι του γάμο, αλλά αυτό ήταν το τελευταίο που με ένοιαζε.

Το μωρό μου γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2009, υγιέστατο και σήμερα είναι ένα πανέμορφο, ζωηρό και πανέξυπνο αγοράκι, ο Νικόλας μου.

Στη δεύτερη εγκυμοσύνη είχα αιμορραγία τις πρώτες μέρες του ένατου μήνα. Ούτε αυτή την φορά ο γιατρός μου απάντησε γιατί συνέβη πάλι αυτό σε ‘μένα, αφού είχαμε σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε…..Όπως τη μεταφορά μου στο χειρουργείο για καισαρική επέμβαση. Έτσι γέννησα για δεύτερη φορά ένα πανέμορφο κοριτσάκι που μάλλον  ήθελε να χαρεί το καλοκαίρι κι έτσι γεννήθηκε 14 Ιουλίου 2012 και όχι στις αρχές Αυγούστου όπως ήταν προγραμματισμένο.

Όπως διάβασα αργότερα στο ίντερνετ η αιμορραγία στους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης εμφανίζεται στο ένα έκτο των εγκύων λόγω πτώσης των οιστρογόνων και της προγεστερόνης.

Ωστόσο, η αιμορραγία μπορεί να εμφανιστεί από αιτίες όπως εξωμήτριο, μερική αποκόλληση πλακούντα, εσωτερική ανάπτυξη των πλακουντιακών συμφύσεων, μολύνσεις ή αποβολή. Μια σειρά μετρήσεων του επιπέδου της hCG με χρονική διαφορά δύο έως τριών ημερών, καθώς επίσης και διακολπικό υπερηχογράφημα, μπορούν να βοηθήσουν το γιατρό σας να προσδιορίσει την αιτία της πρόωρης αιμορραγίας.

Συνήθως χορηγούνται από τους γυναικολόγους προγεστερόνη (utrogestan 6-8 χάπια / ημέρα) ή Pregnye (μία ένεση κάθε 4 ημέρες).

Η πλειοψηφία των γυναικών προχωράει στην εγκυμοσύνη χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ωστόσο, η εγκυμοσύνη θέτει καινούργιες απαιτήσεις στο σώμα της γυναίκας και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να παρουσιάζονται, μερικές φορές διαταραχές.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΙΜΟΡΑΓΙΑΣ

• Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας ή το μαιευτήρια.
• Μην σκύβετε  και μην κάνετε απότομες κινήσεις.
• Ξαπλώστε στο κρεβάτι, αν είσαστε στο σπίτι, και προσπαθήστε να διατηρήσετε το σώμα σας ζεστό.
• Αν είσαστε μακριά από το σπίτι σας, βρείτε ένα μέρος για να αναπαυθείτε μέχρι να έρθει βοήθεια.
• Μην πετάξετε τα ρούχα που λερώθηκαν με αίμα και μη ξεπλύνετε τους θρόμβους αίματος, μέχρι να τα κοιτάξει ο γιατρός ή μαία.
• Να μη φάτε ούτε να πιείτε τίποτα μέχρι να σας δώσει την άδεια ο γιατρός.