True story: "Μου κόπηκε το γάλα αλλά κατάφερα να πετύχω επαναγαλακτισμό!

Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση

Η μαμά Μαρία Σ. περιγράφει το πώς τα κατάφερε στη δύσκολη προσπάθεια του επαναγαλακτισμού.

Πολλές νέες μανούλες καταφεύγουν στο μπιμπερό καθώς έχουν την εντύπωση ότι το γάλα τους κόπηκε ή ότι δεν έχουν αρκετό για να θηλάσουν το μωράκι τους. Υπάρχει και μια διαρκής παραίνεση να επιλέξουν το τροποποιημένο γάλα παραβιάζοντας τις επιταγές της φύσης.


Είναι ελάχιστες  οι γυναίκες στον κόσμο που δεν έχουν αρκετό γάλα και δυστυχώς ήμουν μια από αυτές!

Το παιδί μου το έβαλα στο στήθος από την πρώτη ώρα της γέννησής του καθώς ήμουν αποφασισμένη και ήθελα να του προσφέρω αποκλειστικά το μητρικό γάλα. Έκανα υπεράνθρωπες προσπάθειες για αποκλειστικό θηλασμό όμως κάτι δεν πήγαινε καλά… Το παιδί δεν έπαιρνε βάρος όπως έπρεπε, ήθελε δε να είναι στο στήθος για περισσότερο από μια ώρα σε κάθε γεύμα, πράγμα κάπως αφύσικο. Πιθανολογούσα ότι δεν έπιανε καλά το στήθος και ως εκ τούτου δεν τραβούσε  γάλα.

Στο πρόβλημα αυτό  ήρθε να προστεθεί και η τοποθέτηση ειδικού νάρθηκα επειδή έπασχε από αναπτυξιακή δυσπλασία ισχίων. Ήταν σαν βατραχάκι! Δεν ήξερα πώς να το κρατήσω για να το θηλάσω, έπρεπε να προσέχω να μην πιέζονται τα ποδαράκια του και προκληθεί βλάβη στα νεύρα.

Πήγα δύο φορές στο τμήμα θηλασμού του μαιευτηρίου « Έλενα» για να βρω έναν τρόπο να θηλάζω, όμως δεν κατάφερα και πολλά. Η κατάσταση άρχισε να οδηγείται στο απροχώρητο, το παιδί είχε εμφανή τα σημεία πείνας και είχε αρχίσει να χάνει βάρος. Το στήθος φαινόταν άδειο… Έπρεπε να βρω μια λύση άμεσα. Απευθύνθηκα σε σύμβουλο γαλουχίας έχοντας στο μυαλό μου ότι αυτή θα είναι η τελευταία μου προσπάθεια.

Πράγματι η σύμβουλος γαλουχίας επεσήμανε ότι δεν είχα γάλα και ότι αν και το μωρό έπιανε αρκετά καλά το στήθος  κουραζόταν στην προσπάθεια  του να θηλάσει το σχεδόν ανύπαρκτο γάλα όποτε και οι θηλαστικές κινήσεις γίνονταν κάπως νωχελικές, μη παραγωγικές.

-«Και τώρα;» τη ρωτάω.

-«Αν θέλεις να θηλάσεις υπάρχει τρόπος, όμως θέλει πάρα πολύ κόπο. Αντέχεις;»

-«Φυσικά», απάντησα αποφασιστικά.

Κι έτσι ξεκίνησα την προσπάθεια επαναγαλακτισμού. Πρόκειται για τεχνητή πρόκληση γαλουχίας. Νοίκιασα ένα επαγγελματικό θήλαστρο διπλής άντλησης και έκανα αντλήσεις διάρκειας 20 λεπτών, και από τους δύο μαστούς ταυτόχρονα, ανά δύο ώρες την ημέρα, πρωί και βράδυ καθημερινά για περίπου πέντε εβδομάδες. Ουσιαστικά έλεγα στο σώμα μου ότι έχω δίδυμα και ότι έπρεπε να παραχθεί τόσο γάλα ώστε να είναι αρκετό και για το δύο.  Στο ενδιάμεσο έβαζα και το μωρό στο στήθος για να μην εθιστεί στην πιπίλα του μπιμπερό και ξεχάσει να θηλάζει από μένα. Με λίγα λόγια δεν έκανα τίποτα άλλο από το να θηλάζω. Παράλληλα φρόντιζα να έχω άμεση σωματική επαφή με το παιδί, κάναμε μπάνιο μαζί, κοιμόμασταν μαζί, ήμασταν συνέχεια αγκαλιά πολλές φορές χωρίς ρούχα για να διεγείρονται οι ορμόνες που είναι υπεύθυνες για την παραγωγή γάλακτος .

Στην αρχή τα πράγματα ήταν απογοητευτικά γιατί έβγαζα ελάχιστο γάλα, όμως μέρα με τη μέρα όλο και αυξανόταν. Μέχρι που δύο μήνες αργότερα γέμιζε το θήλαστρο. Πολλές φορές απογοητεύτηκα και πήρα τηλέφωνο τη σύμβουλο μου, όμως ένας περίεργος εγωισμός δεν με άφηνε να εγκαταλείψω.

Στους δυόμιση μήνες περίπου άρχισα να υποκαθιστώ τις αντλήσεις με απευθείας θηλασμό από το μωρό. Από τον έκτο μήνα και μετά έκανα μια με δυο αντλήσεις την ημέρα για να κρατώ την παραγωγή γάλακτος αρκετά υψηλή. Αυτό ήταν καθαρά για ψυχολογικούς λόγους. Εντωμεταξύ προστέθηκαν και οι στερεές τροφές και οι απαιτήσεις του μωρού μου για γάλα μειώθηκαν.

Σήμερα το μωρό μου είναι 18 μηνών και για μένα δεν έχει πια σημασία ότι μου κόπηκε το γάλα αλλά ότι το θηλάζω ακόμα! Η περίπτωση η δική μου είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να μην έχει μια επίτοκος γυναίκα γάλα, είναι όμως ακόμα πιο σπάνιο μια μητέρα που θέλει να θηλάσει το παιδί της να μην το καταφέρει.

Πριν κλείσω θα ήθελα να ευχαριστήσω το σύζυγο μου χωρίς την κατανόηση και συμπαράσταση του οποίου ίσως και να μην τα είχα καταφέρει. Επίσης χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ στις συμβούλους μου Κατερίνα Μ. και Κάτια Σ. για τη βοήθεια και συμπαράσταση που μου προσέφεραν.